Oma Ans en Marcel

Oma Ans en Marcel zijn gearriveerd!! Ondanks alle moderne communicatie middelen keken we toch enorm uit naar hun komst. Het was de laatste dagen dan ook aftellen. Iedere avond voor het slapen gaan vroeg Julia steevast: “Hoeveel nachtjes slapen nog?” Afijn, ze zijn gearriveerd. Woensdag nacht om 22:55h liepen ze door de douane, Nieuw Zeelands grondgebied op. Ronald haalde ze op van het vliegveld. De eerste avond (nacht) moest er natuurlijk veel bijgekletst worden. Marcel’s enthousiasme was zoals we gewend zijn erg groot en hield ons tot 2:30u op de been. De volgende dag was een normale dag. De kinderen moesten naar school en Ronald naar zijn werk. Tot grote vreugde van de kinderen stonden ondanks het vroege uur Marcel en Oma ook op. Marcel liep gezellig met Sanne mee naar school en kon zo van de eerste uitzichten in daglicht genieten.
Marcel heeft een opvallend nieuwe hobby ontwikkeld. Filmen! Dat doet hij graag maar door zijn niet geringe postuur redelijk opvallend (veroorzaakt af en toe plaatselijke files). Hij heeft de schoolgang van de kinderen minutieus vastgelegd. Sanne en Luuk vonden het erg leuk maar wisten ’s avonds in vertrouwen te melden dat ze zich toch wel een beetje schaamde voor die Dutch uncle met de camera. Hoe leg je dit aan mede klasgenoten uit? We willen jullie graag mee laten genieten van de belevenissen van oma Ans en Marcel en van hun kijk op het leven in NZ. We geven dan nu ook het stokje even aan hun over.

Hallo, na weken uitkijken naar deze heel bijzondere reis zijn we dan eindelijk gearriveerd in New Zealand. De vliegreis verliep zeer voorspoedig. Op de minuut nauwkeurig vertokken we en kwamen we op elk vliegveld aan.
Er was ook ruimte genoeg in het vliegtuig zodat we beide een rijtje van drie stoelen naast elkaar tot onze beschikking hadden. Daarom hadden we ook alle mogelijkheden om liggend hangend en slapend de tijd door te komen.
Ronald kwam ons ophalen en het weerzien met hen beide was emotioneel. Ze waren zo enthousiast dat ze ons nog tot 2:35 u.(’s nachts wel te verstaan) op de been hielden.
We stonden samen met de kinderen op wat een enorm feest was. Net voordat ze naar school gingen was de huiskamer één dansende, gillende en knuffelende mensenmenigte.
Nadat ik, Sanne naar school had gebracht en Hildeke de kleintjes was er tijd voor koffie op het heerlijke zonnige terras. De foto’s van het terras en het huis waren niet overdreven. Groots dus. We zijn in korte tijd al naar alle activiteiten van de kinderen geweest. De drie scholen hebben we bezocht en op film vastgelegd, de tennistrainingen van Piet en Luuk, de basketbalwedstrijd van Luuk en morgen gaan we naar de netbalwedstrijd van Julia.
Ook hebben we de naaste omgeving al bekeken. We zijn op de verschillende strandjes geweest en enkele wandelingetjes gemaakt.
Vannacht hebben we allebei zeer goed geslapen. We werden om 9.30 pas wakker. Dit schijnt wel bij de gevolgen van zo’n lange vliegreis te horen (of niet).
Groeten Marcel

Hallo lieve familie en vrienden,
Onze belevennissen hebben jullie hierboven al kunnen lezen. De ontvangst hier heb ik als een warm bad ervaren. We waren zo erg blij elkaar weer in de armen te kunnen vallen. Het was toch een soort thuiskomen. Een eigen plek in een vreemd land. We genieten volop en verheugen ons op de komende weken. Doe iedereen op mijn pleintje de groeten en ook de eikelengroep. We zullen heel wat te vertellen hebben als we thuis komen.
Groetjes en liefs van Ans.